Zoals verteld in het artikel over de geschiedenis van de filosofie, werden wetenschap en wijsbegeerte in het oude Griekenland als één ding gezien. Hoewel de twee nu grotendeels gescheiden door het leven gaan, is er een plek waar de twee nog samenkomen: de wetenschapsfilosofie. Deze tak van de filosofie houdt zich onder andere bezig met de methoden waarop wetenschappelijk onderzoek wordt gedaan.
In de wereld van nu is wordt de wetenschappelijke methode gebruikt waarbij onderzoekers een onderzoeksvraag en hypothese opstellen aan de hand van bestaande theorie. Een passend experiment moet met een conclusie komen. De wetenschapsfilosofie vraagt zich af of dit de beste 
manier is en zo niet, wat een alternatief is. Aangezien verschillende wetenschappen verschillende manieren van onderzoeken hebben, kijken wetenschapsfilosofen naar de individuele vakgebieden voor de gevolgen van het onderzoek. Soms kijken ze ook welk nut onderzoeken hebben voor de maatschappij als geheel.
Een belangrijk gereedschap van wetenschapsfilosofen is het scheermens van Ockham, een opvatting die stelt dat wanneer iets door verschillende theorieën kan worden verklaart, de theorie met de minste aannames, uitzonderingen, etc. de beste is. Dit voorkomt dat verschijnselen met een onnodig ingewikkelde theorie worden uitgelegd.